Διαβάστε

Το παρακάτω άρθρο αποτελεί μια σύντομη παρουσίαση του Ying shou quan, του παραδοσιακού στυλ του αετού γνωστού και ως eagle claw. Το Ying shou quan (χέρι του αετού) ανήκει στα παραδοσιακά στυλ των κινέζικων πολεμικών τεχνών. Ονομάζεται χέρι του αετού ή νύχι του αετού λόγω της έμφασης του στις αρπαγές και τα πιασίματα τα οποία θυμίζουν τις κινήσεις του “αληθινού αετού”. Ωστόσο, πρέπει να σημειωθεί πως το Ying shou quan δεν μιμείται εν γένει τις κινήσεις του αετού, αλλά δανείζεται κυρίως την γρήγορη και δυνατή αρπαγή του περήφανου αρπακτικού.

Με το Τάι Τσι έχω μια σχέση η οποία ξεκινάει από τότε που ήμουν 20 χρονών –μιλάμε δηλαδή για 27 χρόνια περίπου. Από τότε που ξεκίνησα αλλά και σε κάθε διαφορετική περίοδο της πορείας μου, πάντα προσπαθούσα να μάθω όσο καλύτερα μπορούσα αλλά και μου επέτρεπαν οι συνθήκες, τόσο αυτές της Ελλάδας όσο και της ζωής μου

Έγραφα στο προηγούμενο κείμενο σχετικά με ορισμένες βασικές σκέψεις που οφείλει να έχει κανείς στο νου του όταν ξεκινάει τη διαδρομή του σε μια πολεμική τέχνη. Προσπάθησα να κάνω το κείμενο όσο πιο γενικό γινόταν ώστε να έχει εφαρμογή σε όσο το δυνατόν περισσότερες σχολές πολεμικών τεχνών.

Τα τελευταία χρόνια η Ελλάδα αντιμετωπίζει μια τεράστια οικονομική και πολιτική κρίση η οποία έχει δημιουργήσει προβλήματα σε όλους τους τομείς της κοινωνίας. Οι επιπτώσεις της στην υγεία είναι οι σημαντικότερες.

Ο πρώτος μου δάσκαλος ήταν ο Νακαζόνο Μουτσούρο, ένας από τους πρώτους Iάπωνες που ήρθαν στη Γαλλία –αν δεν κάνω λάθος, το 1972 γιατί ξεκίνησα να κάνω μάθημα όταν ήμουν έντεκα ετών. Αυτό που με γοήτευε, πέρα από την τεχνική του ήταν η συνολικότερή του παρουσία: ήταν ένας χαρισματικός άνθρωπος

Στο πρώτο μέρος αυτού του άρθρου για το πανελλήνιο οδηγό πολεμικών τεχνών είχα γράψει για τη καταγωγή της Makiwara, τις απόψεις των παλαιών δασκάλων και για τις σύγχρονες αντιρρήσεις. Μπορείτε να διαβάσετε το πρώτο μέρος εδώ.

Το έχω δει προσωπικά και το έχω συζητήσει με πολλούς δασκάλους πολεμικών τεχνών: το μεγαλύτερο εμπόδιο στο να ξεκινήσει κανείς πολεμικές τέχνες, είναι οι προκαταλήψεις του σχετικά με το τι θα αντιμετωπίσει σε μια σχολή, συνδυασμένες (και ενισχυμένες) από την άγνοια σχετικά με το τι συμβαίν

Στο παρόν άρθρο του οδηγού φιλοδοξώ να αναπτύξω τους στόχους και τις ανάγκες τις οποίες πρέπει να εξυπηρετεί μια πολεμική τέχνη. Κάθε άνθρωπος ξεκινά μια πολεμική τέχνη για διαφορετικό λόγο.

Το συγκεκριμένο άρθρο αποτελεί το τελευταίο μέρος της «τετραλογίας» μου στον πανελλήνιο οδηγό πολεμικών τεχνών σχετικά με την ιστορική εξέλιξη του WuShu.Το πρώτο μέρος μπορείτε να το διαβάσετε εδώ «Η γέννηση της Κινέζικης Πολεμικής Τέχνης και η διαμόρφωση των αρχαίων συστημάτων». Το δεύτερο εδώ «Ο εμπλουτισμός και η ανάπτυξη του αρχαίου Wushu» και το τρίτο μέρος εδώ «Η ωριμότητα του αρχαίου Wushu και η μετεξέλιξη του σε «λαϊκό» Wushu (960 – 1644)»

Στις λεγόμενες εξωτερικές σχολές πολεμικών τεχνών της Κίνας και της Ιαπωνίας η σκλήρυνση επιφανειών του ανθρώπινου σώματος με σκοπό να χρησιμοποιηθούν ως όπλα για τα κτυπήματα αποτέλεσε από νωρίς ένα τομέα που έτυχε αυστηρής και μεθοδικής προπόνησης. Η