
Στις δεκαετίες του 1950 και του 1960 ήταν ο «υπερασπιστής» του αϊκίντο στον έξω κόσμο, αυτός που αντιμετώπιζε όλες τις προκλήσεις όταν κάποιος ερχόταν στο κεντρικό ντότζο της οικογένειας Ουεσίμπα στο Τόκιο με ύποπτες διαθέσεις (ο Ουεσίμπα Μοριχέι ήταν ήδη αρκετά μεγάλος και αποτραβηγμένος στο αγρόκτημά του στην Ιουάμα).