Φιλιππινέζικες πολεμικές τέχνες

Ο όρος «φιλιππινέζικες πολεμικές τέχνες» είναι κάπως απλουστευτικός: αναφέρεται μεν σε τρεις τέχνες, τις Κάλι, Έσκριμα και Άρνις όμως παραβλέπει μια μακρόχρονη παράδοση τεχνών που πηγαίνουν πολλούς αιώνες πίσω και που χρησιμοποιούν, σε μεγάλο ποσοστό κοφτερά όπλα (ξίφη διαφόρων μεγεθών και σχημάτων και μαχαίρια). Οι τρεις παραπάνω τέχνες που είναι και οι πιο διαδεδομένες σήμερα (κυρίως χάρη στον δάσκαλο Ντάνι Ινοσάντο και στην εμπλοκή του με τον δημοφιλή πρωταγωνιστή ταινιών κουνγκ φου, Μπρους Λι) επίσης περιλαμβάνουν τη χρήση μαχαιριών και σπαθιών καθώς και διπλών ραβδιών από ρατάν –τα τελευταία τα βρίσκει κανείς στο Κάλι.

Αν και οι παραπάνω τέχνες έχουν και μια διάσταση μαχητικού αθλήματος, η μαχητική τους καταγωγή είναι κάτι παραπάνω από φανερή –αυτό που παρουσιάζει περισσότερο ενδιαφέρον είναι η οργάνωση του σώματος (στάσεις, κινησιολογία κ.λπ.) η οποία δεν αλλάζει ιδιαίτερα αναλόγως του όπλου ή ακόμα και όταν αυτό απουσιάζει. Οι ασκούμενοι μαθαίνουν να αντιδρούν στις επιθέσεις του αντιπάλου χωρίς να περιορίζονται από το όπλο που κρατούν στα χέρια τους, γεγονός που οδηγεί σε μια πιο ελεύθερη αντίληψη απέναντι στη συμπλοκή. Αυτό, σε συνδυασμό με την ευρεία χρήση των μαχαιριών, των πιο εύκολων σε πρόσβαση όπλων σχεδόν σε όλες τις χώρες του κόσμου, έχει οδηγήσει κατά πολύ στη δημοτικότητά τους.

Οι πιο εξοικειωμένοι με τις ιαπωνικές και κινεζικές πολεμικές τέχνες, θα βρουν στην κινησιολογία των φιλιππινέζικων αρκετά κοινά στοιχεία, ιδιαίτερα με κάποια από τα στιλ κουνγκ φου: οι τεχνικές είναι γρήγορες και συνεχόμενες –σχεδόν καταιγιστικές- και ακόμα και αν ο ασκούμενος κρατάει ένα όπλο, θα χρησιμοποιεί και το δεύτερό του χέρι σε τεχνικές είτε απόκρουσης των επιθέσεων του αντιπάλου, είτε πλήγματος διαφόρων στόχων του. Η ταχύτητα της εναλλαγής των τεχνικών είναι, βεβαίως, απόρροια πολυετούς άσκησης, πράγμα που σημαίνει ότι οι φιλιπινέζικες πολεμικές τέχνες δεν απευθύνονται αποκλειστικά σε νεώτερους και πιο αθλητικούς υποψήφιους μαθητές, ενώ ο σαφής προσανατολισμός τους στην αυτοάμυνα τις κάνει μια πολύ καλή επιλογή σε όσους ενδιαφέρονται και για αυτή τη διάσταση όταν αναζητούν την τέχνη της αρεσκείας τους. Σαφώς πρόκειται για πολύ μικρότερα συστήματα από τα κινεζικά και ιαπωνικά (αν και στις Φιλιππίνες το Άρνις θεωρείται εθνικό σπορ, διδάσκεται στα σχολεία και διαθέτει οργανώσεις που το διαχειρίζονται) όμως αυτό δεν πρέπει σε καμία περίπτωση να σταθεί εμπόδιο σε όσους ενδιαφέρονται να τις εξερευνήσουν.

Εξοπλισμός: Άνετα αθλητικά ρούχα και παπούτσια –τα όπλα (ραβδιά, ομοιώματα μαχαιριών κ.λπ.) παρέχονται συνήθως από τις σχολές αν και τελικά οι ασκούμενοι καταλήγουν σε βάθος χρόνου να προμηθεύονται τα δικά τους.