Πολεμικές Τέχνες

Ελληνικές τέχνες

ΣΧΟΛΕΣ ΑΝΑ ΔΙΑΜΕΡΙΣΜΑ

ΣΤΕΡΕΑ ΕΛΛΑΔΑ

Ν. Αττικής (43)
Ν. Ευρυτανίας (0)
Ν. Βοιωτίας (1)
Ν. Φθιώτιδας (0)
Ν. Ευβοίας (1)
Ν. Φωκίδας (0)
Ν. Αιτωλοακαρνανίας (1)

ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ

Ν. Θεσσαλονίκης (6)
Ν. Δράμας (0)
Ν. Σερρών (0)
Ν. Χαλκιδικής (0)
Ν. Καβάλας (1)
Ν. Κιλκίς (0)
Ν. Πέλλας (0)
Ν. Ημαθίας (1)
Ν. Καστοριάς (0)
Ν. Φλώρινας (0)
Ν. Κοζάνης (0)
Ν. Γρεβενών (0)
Ν. Πιερίας (2)

ΠΕΛΟΠΟΝΝΗΣΟΣ

Ν. Κορινθίας (1)
Ν. Αχαϊας (0)
Ν. Αργολίδας (1)
Ν. Ηλείας (0)
Ν. Αρκαδίας (1)
Ν. Μεσσηνίας (1)
Ν. Λακωνίας (1)

ΘΕΣΣΑΛΙΑ

Ν. Λαρίσης (0)
Ν. Μαγνησίας (1)
Ν. Τρικάλων (0)
Ν. Καρδίτσας (0)

ΚΡΗΤΗ

Ν. Ηρακλείου (6)
Ν. Χανίων (5)
Ν. Ρεθύμνου (0)
Ν. Λασιθίου (0)

ΝΗΣΙΑ ΑΙΓΑΙΟΥ

Ν. Κυκλάδων (0)
Ν. Λέσβου (0)
Ν. Χίου (0)
Ν. Σάμου (0)
Ν. Δωδεκανήσου (3)

ΘΡΑΚΗ

Ν. Έβρου (1)
Ν. Ροδόπης (2)
Ν. Ξάνθης (1)

ΗΠΕΙΡΟΣ

Ν. Ιωαννίνων (0)
Ν. Θεσπρωτίας (0)
Ν. Άρτας (1)
Ν. Πρέβεζας (0)

ΝΗΣΙΑ ΙΟΝΙΟΥ

Ν. Κέρκυρας (4)
Ν. Λευκάδας (1)
Ν. Κεφαλληνίας (0)
Ν. Ζακύνθου (1)

Σοφά λόγια

Στο JUDO εκείνος που σκέφτεται βρίσκεται αμέσως στο δάπεδο. Η νίκη είναι εξασφαλισμένη για εκείνους που δεν αντιστέκονται σωματικά και πνευματικά.

Πολεμικές Τέχνες - Έντυπος Πανελλήνιος Οδηγός

Τζόντο

Χάρη στο ειδικό βάρος και στις προσπάθειες ενός και μόνο προσώπου, του δασκάλου Σιμίζου Τακάτζι (1896–1978), η τέχνη της χρήσης του μήκους 1,20 μέτρων ραβδιού τζο, ενός όπλου αρκετά σπάνιου για τις κλασσικές ιαπωνικές μαχητικές παραδόσεις, είναι σήμερα μια από τις πιο διαδεδομένες τέχνες στην Ιαπωνία και διδάσκεται μάλιστα υπό την αιγίδα της Παν-Ιαπωνικής Ομοσπονδίας Κέντο (Zen Nihon Kendo Renmei/ZNKR). Τα παραπάνω δε σημαίνουν ότι το τζόντο δεν είναι αξιόλογο όπλο –αντίθετα μάλιστα, θα μπορούσε να υποστηρίξει κανείς ότι από τα κλασσικά ιαπωνικά όπλα είναι το μόνο το οποίο, λόγω μορφής, παραμένει επίκαιρο και η εκμάθηση της χρήσης του θα μπορούσε να θεωρηθεί εκμάθηση μιας τέχνης αυτοάμυνας. Στην Ιαπωνία πάντως, εξακολουθεί να διδάσκεται στην αστυνομία (επίσης χάρη στον Σιμίζου Τακάτζι) και μάλιστα συχνά βλέπει κανείς έξω από δημόσια φυλασσόμενα κτήρια αστυφύλακες να κρατούν ένα κλομπ διαστάσεων τζο –προφανώς για να το αξιοποιήσουν μέσω της εκπαίδευσής τους στο τζόντο.

Όπως και το ιάιντο, το τζόντο διδάσκεται σε δύο μορφές: οι περισσότεροι ξεκινούν με τις δώδεκα βασικές ασκήσεις (κιχόν) και τα δώδεκα κάτα της ZNKR (Σέι-τέι Γκάτα) τα οποία επίσης αποτελούν δημιουργίες του Σιμίζου Τακάτζι και από κάποιο σημείο και ύστερα, περνούν στη μελέτη της κλασσικής σχολής Σίντο Μούσο Ρίου η οποία διδάσκει, εκτός από τη χρήση του τζο, τη χρήση και άλλων όπλων όπως το κουσαριγκάμα (δρεπάνι με αλυσίδα και βαρίδι), το αστυνομικό μεταλλικό κλομπ τζούτε και το μισό ραβδί τάντζο. Στα κάτα του τζόντο, είτε πρόκειται για τα κάτα της ZNKR, είτε για αυτά της Σίντο Μούσο Ρίου, το τζο τίθεται αντιμέτωπο με το ξίφος κάτι που παραπέμπει στην ιστορία της τέχνης: ο ιδρυτής της, Μούσο Γκονοσούκε, ο οποίος έζησε το 17ο αιώνα, φέρεται να δημιούργησε τόσο το όπλο όσο και την ίδια την τέχνη μετά από την ήττα του σε μονομαχία με το θρυλικό ξιφομάχο Μιγιαμότο Μουσάσι (1584–1645)· ο θρύλος μάλιστα λέει ότι με το τζο, ο Γκονοσούκε κατάφερε τελικά να νικήσει το Μουσάσι. Στην Ελλάδα, το τζο διδάσκεται από τις σχολές/συλλόγους της Ελληνικής Ομοσπονδίας Κέντο-Ιάιντο-Ναγκινάτα.

Εξοπλισμός: Σακάκι εξάσκησης (συνήθως μπλε), σκουρόχρωμο φαρδύ παντελόνι-κιλότα ιππασίας (χακάμα), ξύλινο τζο και ξύλινο ομοίωμα ξίφους (μπόκουτο/μποκέν).