Συστέμα
Η λέξη «Συστέμα» έχει επικρατήσει τα τελευταία χρόνια προκειμένου να περιγράψει μια ρωσική πολεμική τέχνη η οποία διδασκόταν στις ένοπλες δυνάμεις της Σοβιετικής Ένωσης και, μετά την αλλαγή του καθεστώτος, της Ρωσίας. Αν και οι απόψεις διίστανται σχετικά με την καταγωγή της (ορισμένες γραμμές μιλούν για ιστορία πολλών αιώνων ενώ ορισμένες άλλες για την έρευνα στην εμβιομηχανική που έκαναν οι επιστήμονες τις πρώτες δεκαετίες του σοβιετικού καθεστώτος) αυτό που είναι βέβαιο είναι ότι η αποτελεσματικότητα του «συστήματος» είναι αδιαμφισβήτητη –η αποδοχή του από ειδικές δυνάμεις τόσο στη χώρα που το γέννησε όσο και εκτός, την εγγυάται.
Η εξάσκηση στο Συστέμα (και ειδικά στο «Συστέμα Ριάμπκο», αυτό δηλαδή που διδάσκει τη γραμμή του αξιωματικού Μιχαήλ Ριάμπκο και το οποίο είναι και το πιο διαδεδομένο στην Ελλάδα καθώς τόσο ο ίδιος ο Ριάμπκο όσο και οι μαθητές του επισκέπτονται συχνά τη ώρα για σεμινάρια) δίνει έμφαση στην οργάνωση του μυϊκού και του νευρικού συστήματος με έναν τρόπο που να αξιοποιεί τις ιδιαιτερότητές του στο μέγιστο δυνατό βαθμό. Αν και διαθέτει εκτενές ρεπερτόριο ασκήσεων, δε διδάσκει ακριβώς τεχνικές όσο αρχές: αν ο ασκούμενος έχει εκπαιδευτεί στη σωστή αναπνοή και στη φυσική κίνηση, θεωρείται δεδομένο ότι η αντίδρασή του σε μια επίθεση θα είναι αποτελεσματική ακόμα και αν δεν γίνει κάθε φορά με τον ίδιο τρόπο –από την άποψη αυτή, το Συστέμα διαφέρει αρκετά από τις πολεμικές τέχνες της Άπω Ανατολής και η διαφορά του αυτή είναι ορατή από την πρώτη κιόλας στιγμή.
Αν τα παραπάνω ακούγονται κάπως αόριστα, αυτό συμβαίνει επειδή όντως ο τρόπος οργάνωσης του υλικού των ασκήσεων απέχει από αυτόν των περισσότερων πολεμικών τεχνών και/ή μαχητικών συστημάτων –ακόμα και η γυμναστική που αποσκοπεί στην ενδυνάμωση του σώματος δε γίνεται με τον τρόπο που γίνεται στα γυμναστήρια αλλά αποσκοπεί στην αύξηση ειδικών αντοχών (σωματικών και ψυχολογικών) που θα οδηγήσουν στην καλύτερη συμπεριφορά του ασκούμενου σε συνθήκες συμπλοκής. Αντίστοιχα απουσιάζουν από την εξάσκηση και τα «σενάρια» αλληλουχιών τεχνικών καθώς θεωρείται ότι αντιφάσκουν με την χαοτική πραγματικότητα μιας πραγματικής μάχης –αντίθετα, οι ασκούμενοι διδάσκονται να κινούνται διαρκώς στηριγμένοι στην εσωτερική οργάνωση που προκύπτει από την προπόνησή τους ως εκείνη τη στιγμή, ενώ στο τέλος της προπόνησης αναλύονται όσα έγιναν και βγαίνουν στην επιφάνεια οι αδυναμίες που θα πρέπει να προσεχθούν την επόμενη φορά. Σαφώς πρόκειται για ένα ιδιαίτερο σύστημα το οποίο όμως σπάνια αφήνει αδιάφορους όσους το βλέπουν.
Εξοπλισμός:
Άνετα αθλητικά ρούχα και ομοιώματα μαχαιριών ή άλλων όπλων που συνήθως παρέχονται από τις σχολές