Πολεμικές Τέχνες

Ο δρόμος συνεχίζει να εκτυλίσσεται επί μακρόν από την πόρτα που ξεκίνησε. Τώρα εμπρός μακριά έχει πάει ο δρόμος και εγώ οφείλω να βαδίσω στα χνάρια του, αν μπορώ, ακολουθόντας το με σθεναρό βήμα, μέχρι να ενωθεί με κάποια μεγαλύτερη οδό όπου πολλά μονοπάτια και νόστοι συναντώνται και τότε, προς τα που; Δεν μπορώ να πω. (Tolkien)

Πολεμικές Τέχνες - Έντυπος Πανελλήνιος Οδηγός

Πυγμαχία

Η πυγμαχία ως άθλημα (δηλαδή, με οργανωμένους αγώνες) αναφέρεται ήδη στον Όμηρο, ενώ σε αρχαίες πηγές βλέπουμε ολυμπιονίκες της πυγμαχίας από τον 7ο αιώνα π.Χ. Η μορφή που τη γνωρίζουμε σήμερα προέρχεται από τη βρετανική της εκδοχή με κανόνες που προέρχονται αρχικά από τον πρωταθλητή Τζακ Μπράουτον (1704-1789) και αργότερα από τον μαρκήσιο του Κουίνσμπερι (1844-1900)· στους κανόνες αυτούς, η πυγμαχία θα στηριχτεί και στην αντίπερα όχθη του Ατλαντικού και, στην επαγγελματική της μορφή, θα γνωρίσει μεγάλες δόξες από κορυφαίους πυγμάχους όπως οι Σούγκαρ Ρέι Ρόμπινσον, Μοχάμετ Άλι, Τζέικ Λα Μότα, Σόνι Λίστον κ.α. Οι σημαντικότερες διαφορές μεταξύ ερασιτεχνική και επαγγελματικής πυγμαχίας είναι η επιπλέον προστασία των αθλητών, τόσο με επιπλέον προστατευτικό εξοπλισμό (κράνος και ζώνη), όσο και με αυστηρότερους κανονισμούς σε σχέση με το πότε θα σταματήσει ένας αγώνας.

Το άθλημα στηρίζεται στην ικανότητα των δύο αντιπάλων να αντικρούσουν μόνο με τις γροθιές τους ο ένας τον άλλον και να καταφέρουν, με εύστοχα και γερά χτυπήματα, να βγάλουν εκτός μάχης τον αντίπαλό τους, σε αγώνες των τριών μέχρι δεκαπέντε τρίλεπτων γύρων, με μονόλεπτο διάλειμμα μεταξύ τους, σε ένα τετράγωνο ρινγκ με τέσσερα σχοινιά. Μια νίκη στην πυγμαχία δίνεται είτε μέσω τεχνικών σημείων (νικητής είναι ο πυγμάχος που σημείωσε το μεγαλύτερο αριθμό τεχνικά σωστών χτυπημάτων), είτε μέσω εγκατάλειψης ενός από τους δύο αντιπάλους, είτε μέσω απόφασης του διαιτητή (κυρίως για να προστατευθεί ένας αθλητής που έχει τραυματιστεί πολύ), είτε μέσω νοκ-άουτ (αν ένας αθλητής πέσει στο έδαφος και δεν καταφέρει να σηκωθεί μετά από μια μέτρηση ως το δέκα).

Η ερασιτεχνική πυγμαχία στην Ελλάδα εκπροσωπείται από την Ελληνική Ομοσπονδία Πυγμαχίας (ιδρύθηκε το 1951), ενώ σύλλογοι που καλλιεργούν το άθλημα υπάρχουν σε όλη τη χώρα. Αξίζει να σημειωθεί ότι καίτοι παραδοσιακά θεωρείται ανδρικό άθλημα, από το 1988, κερδίζει έδαφος και μεταξύ γυναικών και από τους Ολυμπιακούς Αγώνες του Λονδίνου του 2012, η πυγμαχία γυναικών πρόκειται να γίνει και επίσημο ολυμπιακό αγώνισμα.

Εξοπλισμός: Φόρμα γυμναστικής, σορτς, γάντια (αναλόγως κατηγορίας), προστατευτικές ταινίες που φοριούνται μέσα από τα γάντια (μπαντάζ), προστατευτικό κράνος, προστατευτική μασέλα.