Πολεμικές Τέχνες

Ο δρόμος συνεχίζει να εκτυλίσσεται επί μακρόν από την πόρτα που ξεκίνησε. Τώρα εμπρός μακριά έχει πάει ο δρόμος και εγώ οφείλω να βαδίσω στα χνάρια του, αν μπορώ, ακολουθόντας το με σθεναρό βήμα, μέχρι να ενωθεί με κάποια μεγαλύτερη οδό όπου πολλά μονοπάτια και νόστοι συναντώνται και τότε, προς τα που; Δεν μπορώ να πω. (Tolkien)

Πολεμικές Τέχνες - Έντυπος Πανελλήνιος Οδηγός

Αϊκίντο

Το αϊκίντο είναι μια από τις πιο νέες ιαπωνικές πολεμικές τέχνες· ο ιδρυτής του, Ουεσίμπα Μοριχέι πέθανε μόλις το 1969 και αρκετοί από τους μαθητές του ζουν ακόμα, πράγμα που σημαίνει ότι η διδασκαλία του σήμερα γίνεται από ανθρώπους που βρέθηκαν πολύ κοντά στην «πηγή». Αυτό βεβαίως δε σημαίνει ότι όλοι οι δάσκαλοι –και ειδικά οι Έλληνες- υπήρξαν μαθητές του Ουεσίμπα αλλά αν κανείς ενδιαφέρεται πραγματικά να πλησιάσει την τέχνη του, μπορεί να το κάνει σχετικά εύκολα. Έχοντας μελετήσει μια σειρά από κλασσικές ιαπωνικές τέχνες τόσο άοπλης όσο και ένοπλης συμπλοκής και, βασικά επηρεασμένος από το Ντάιτο Ρίου αϊκί-τζουτζούτσου του Τακέντα Σοκάκου (1859-1943) και από τη νέο-σιντοϊστική φιλοσοφία του Ντεγκούτσι Ονισαμπούρο (1871-1948) ο Ουεσίμπα δημιούργησε ένα σύστημα τζουτζούτσου το οποίο έχει πολλές ομοιότητες αλλά και πολλές διαφορές από τους προγόνους του.

Στηριγμένο στο τάιμινγκ, την κατάλληλη χρονική στιγμή για δράση και στις κυκλικές κινήσεις που θέτουν τον αμυνόμενο εκτός της γραμμής επίθεσης, το αϊκίντο διακρίνεται επίσης για το θεωρητικό και «φιλοσοφικό» του υπόβαθρο στο οποίο βρίσκει κανείς έντονες τάσεις αντίδρασης στο φιλοπόλεμο κλίμα της περιόδου 1930-1945· δεν είναι τυχαίο ότι στηριζόμενοι σε στοιχεία από τη θεωρία με την οποία πλαισιώνει ο Ουεσίμπα τη διδασκαλία του, πολλοί αναφέρονται στο αϊκίντο ως «η τέχνη της ειρήνης» ή «η τέχνη της αρμονίας». Αν και στη γενεαλογία του αϊκίντο βρίσκει κανείς αρκετά παρακλάδια, «κορμός» της γενεαλογίας θεωρείται το στιλ που διδάσκεται στην οργάνωση Αϊκικάι, της οποίας εξακολουθεί να ηγείται κάποιος από την οικογένεια Ουεσίμπα (σήμερα, επικεφαλής της είναι ο εγγονός του Μοριχέι, Ουεσίμπα Μοριτέρου). Εκτός από τις άοπλες τεχνικές (ρίψεις και ακινητοποιήσεις) πολλές σχολές αϊκίντο διδάσκουν και ένοπλες τεχνικές που χρησιμοποιούν το μικρό ξίφος-μαχαίρι τάντο, το μεγάλο ξίφος, το κοντό ραβδί τζο και το μακρύ ραβδί μπο –οι τεχνικές αυτές είναι συνήθως τεχνικές αφοπλισμού- ενώ μέρος της εξάσκησης στο αϊκίντο (και στοιχείο σύνδεσης με την παράδοση) είναι και τεχνικές όπου οι δύο αντίπαλοι βρίσκονται στα γόνατα.

Εξοπλισμός: Λευκή φόρμα τύπου τζούντο και στους προχωρημένους μαθητές περιλαμβάνεται και το σκουρόχρωμο φαρδύ παντελόνι-κιλότα ιππασίας (χάκαμα).