Τα κλουβιά και η χρησιμότητά τους (που δεν υπάρχει)

εικόνα άρθρου
Εδώ και χρόνια έχω παραβρεθεί σε αρκετές συζητήσεις σχετικές με τη χρησιμότητα των συμπλοκών στα αποκαλούμενα κλουβιά, τις μάλλον αρνητικές αντιδράσεις που προκαλούν σε όσους θέλουν να ασχοληθούν με τις πολεμικές τέχνες και -απ’ ότι διαπιστώνω- αποτελούν μάλλον δυσφήμηση παρά διαφήμιση για τις πολεμικές τέχνες, εν γένει.

Τα κλουβιά, φοβάμαι πως είναι αποτέλεσμα του Δυτικού τρόπου ζωής όπου όλα πρέπει να μετρώνται, να ανταγωνίζονται και να αναδεικνύεται νικητής που αποθεώνεται. Μια κοινωνική επιδοκιμασία ενός τρόπου ζωής, ο οποίος ξεπερνά τα ανθρώπινα όρια, επικυρώνει μια πολιτισμική ψυχοπαθολογία και όπως γνωστή αμερικανίδα κλινική ψυχολόγος έχει διατυπώσει: «Γνωρίζουμε ότι σήμερα, οι άνθρωποι δεν ευημερούν στις σύγχρονες κοινωνίες, όπου αισθάνονται ότι υποτιμούνται, ότι καταπονούνται, ότι επικρίνονται αδυσώπητα και ότι διατρέχουν κίνδυνο να απολυθούν χωρίς καμία προειδοποίηση στον εργασιακό τους χώρο. Ωστόσο, πολλοί άνθρωποι στο Δυτικό πολιτισμό είναι πεπεισμένοι, ότι η εμπειρία της μάχης ενδυναμώνει τον χαρακτήρα αντί να τον βλάπτει, μερικές φορές ανεπανόρθωτα».

Αν δεν κάνω λάθος, οι μονομαχίες στα κλουβιά και οι αναμετρήσεις αυτού του είδους, άρχισαν να ανθίζουν τη δεκαετία του ’90. Αυτό που βλέπει κανείς σε αυτές τις μονομαχίες, είναι-κατά βάση-μια μάχη εδάφους και συμμετέχοντες κυρίως με μεγάλο σωματότυπο και μυϊκή μάζα. Οι αποκαλούμενες Μεικτές Πολεμικές Τέχνες (ΜΜΑ) που φιλοξενούνται στα κλουβιά, σε ρινγκ, σε οκτάγωνο κλπ., είναι μία σύμμειξη πολεμικών αθλημάτων και τεχνών, μεταξύ των οποίων εξέχουσα θέση κατέχουν το καράτε, το μποξ, το ταεκβοντό, το κικ μπόξινγκ, το βραζιλιάνικο ζίου ζίτσου, η πάλη, το τζούντο, το βάλε τούντο και το μούι τάι. Στόχος είναι, η επιβολή στον αντίπαλο. Οι αγωνιζόμενοι, πρέπει να είναι εξοπλισμένοι με ειδική μασέλα που καλύπτει την άνω και κάτω γνάθο, για την αποφυγή επικίνδυνων προσκρούσεων και οι άνδρες πρέπει να φορούν σπασουάρ. Τα γάντια δεν καλύπτουν τα δάχτυλα και κάτω από αυτά πρέπει οι παλάμες να είναι σφιχτά τυλιγμένες με κατάλληλους ιμάντες.

Τι αποκομίζει κανείς μέσα από αυτούς τους αγώνες χωρίς κανόνες, όπως αρέσκονται να τους διαφημίζουν, αλλά έχουν –τελικά- όρους και κανονισμούς; Την πεμπτουσία της χρήσης και αξιοποίησης τεχνικών των πολεμικών τεχνών ή ένα άγριο, ανηλεές, «κλωτσομπούνι» με κάποιες ίσως τεχνικές κλειδωμάτων χεριών-ποδιών· και τι προάγει αυτό το είδος των μονομαχιών; Οι μάχες στα κλουβιά δεν έχουν καμία σχέση με την αληθινή συμπλοκή, την οποία θέλουν να υποστηρίζουν ότι αναπαριστούν. Στα κλουβιά, ξέρει κανείς τους αντιπάλους του, είναι επαγγελματίες, αγωνίζονται συστηματικά και ξέρει κανείς ποια τέχνη εκπροσωπούν, άρα τι θα δοκιμάσουν για να καταφέρουν να νικήσουν. Όλοι οι συμμετέχοντες, αγωνίζονται σε ένα ρινγκ συγκεκριμένων διαστάσεων όπως και ποιότητας δαπέδου. Είναι ντυμένοι με ρούχα που τους βοηθούν. Υπάρχει πάντα ένας διαιτητής που θα επέμβει σε περίπτωση κινδύνου της ζωής όποιου συμμετέχει και τέλος, αυτός που αγωνίζεται, είναι εκεί οικειοθελώς και καλά προετοιμασμένος για το τι μπορεί να συναντήσει. Αυτό που βλέπει κανείς σε τεχνικό επίπεδο, είναι κατά βάση-όπως ειπώθηκε-μια μάχη εδάφους με κάποιες τεχνικές κυρίως κλειδωμάτων άκρων. Στις πραγματικές, τις αληθινές συμπλοκές, ποτέ κανείς δεν ξέρει τον αντίπαλο, επιπλέον ούτε τις συνθήκες και το περιβάλλον: μπορεί να βρέχει, να έχει παγετό, ο χώρος να είναι γεμάτος κοφτερά χαλίκια, να γλιστράει από το νερό, μπορεί να είναι στενός και να είναι αναγκασμένος λόγω αυτοκινήτων να παλέψει όρθιος. Μπορεί να φοράει ένα στενό τζιν ή μπουφάν που να δυσκολεύει τις κινήσεις του. Τέλος, δεν είναι επιλογή του να… κινδυνέψει, μπορεί να έχει μόλις φάει, ή να έχει πιει δυο-τρια ποτά. Το χειρότερο; Δεν υπάρχει διαιτητής για να του σώσει τη ζωή όταν κινδυνέψει και μπορεί ο αντίπαλος κάλλιστα να τον… σκοτώσει.

Ποια είναι λοιπόν η χρησιμότητά των αποκαλούμενων κλουβιών και όλων των συναφών πεδίων αυτών των αγώνων; Αυτή που κατείχε στην αρχαία Ρώμη, η Αρένα του «Άρτον και Θεάματα»: η ψυχαγωγία της θέασης ανθρώπων που παλεύουν και σκοτώνονται μεταξύ τους. Ο χώρος όπου: «η βία γίνεται η ίντριγκα που περιμένει ο κόσμος να δει και το ρινγκ, το θέατρο και η σκηνή του κάθε παλαιστή που πρωταγωνιστεί στη μάχη με τους περισσότερους ήρωες επί σκηνής…». Τα συμπεράσματα, δικά σας…

Σοφία Ξυγαλά
×
Πανελλήνιος οδηγός πολεμικών τεχνών

Κουπόνι Δωρεάν Μαθημάτων

Κερδίσατε 2 δωρεάν μαθήματα γνωριμίας στις συνεργαζόμενες σχολές του Πανελλήνιου Οδηγού Πολεμικών Τεχνών!

Κατεβάστε το κουπόνι